αλλαγή ώρας

70 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ

εύλογο:

αμβλυωπία;

Ανθηροστόμου αν-οσίου

χωρίς άρτον

θεάματα

και μαϊμού να

υποσχόταν αναδιαπραγμάτευση…

ομολογία ασύδοτου τραπεζίτη: «και ουρακοτάγκος να περνούσε έξω από την τράπεζα, θα τον δανείζαμε»,

Ξουτ, ξουτ! Όχι και τους δικούς μας!

στην Κύπρο, οι καταθέσεις

εδώ, ο πληθυσμός…

Ανθηροστόμου αν-οσίου

χωρίς αιδώ

ναι, σε όλα!

Ανθηροστόμου αν-οσίου

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Αττίλας 3

του Νοτ_Αν

25 ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

Λόγος Θεοδώρου Κολοκοτρώνη στην Πνύκα, 8 Οκτωβρίου 1838

προς τους μαθητές του Γυμνασίου Αθηνών

Παιδιά μου,

Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.

Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.

Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.

Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.

Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!

Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.

Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας, η όποία γίνεται με την καλλιέργεια και με την υποστήριξη του Θρόνου. Ο βασιλεύς μας είναι νέος και συμμορφώνεται με τον τόπο μας, δεν είναι προσωρινός, αλλ' η βασιλεία του είναι διαδοχική και θα περάσει εις τα παιδιά των παιδιών του, και με αυτόν κι εσείς και τα παιδιά σας θα ζήσετε. Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.

Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε• και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.

Τελειώνω το λόγο μου. Ζήτω ο Βασιλεύς μας Όθων! Ζήτω οι σοφοί διδάσκαλοι! Ζήτω η Ελληνική Νεολαία!

Ανθηροστόμου αν-οσίου

αειθαλή

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΜΟΧΘΟΣ

Ανθηροστόμου αν-οσίου

Το υπεραστικό λεωφορείο παμπάλαιο, τριών χιλιάδων χρόνων-και βάλε, θα ΄λεγες. Σαράντα «Καθήμενοι» και έντεκα «Όρθιοι». Αγκομαχάει στην ανηφόρα, γκαζώνει, φρενάρει, χοροπηδάει. Σαράβαλο τ’ αμάξι κι ατζαμήδες οι εκάστοτε βαρδιάνοι οδηγοί του. «ΜΗΝ ΟΜΙΛΕΙΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟΝ», «ΜΗ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΤΕ», «ΑΠΑΓΟΡΕΥ ΕΤΑΙ ΤΟ ΠΤΥΕΙΝ». Ποιός να oμιλήσει, να βλασφημήσει και να φτύσει αφού οι ίδιοι οι επιβάτες προσέλαβαν αυτούς τους οδηγούς δια βίου. Συντοπίτες οι οδηγοί, γεννήματα-θρέμματα της αλλοδαπής αλλά από ντόπια, μεγάλα αρχοντικά τζάκια. Απότομο φρενάρισμα. Πονόψυχος ο οδηγός σταματάει στην μέση του έρημου κάμπου κι ανεβάζει στο όχημα -τζαμπατζήδες- μια πολύχρωμη και πολυμελή οικογένεια πεζοπόρων. Εικοσιτρείς, τώρα, οι «Όρθιοι» -χώρια κάτι όρνιθες, μερικά κουνέλια και μια γίδα.

Το δρομολόγιο συνεχίζεται. Πάλι ανηφόρες, κατηφόρες, γκαζώματα, φρεναρίσματα και χοροπηδήματα. Νέα αιφνίδια στάση. Και ο πονόψυχος οδηγός φορτώνει στο όχημα άλλους πέντε τζαμπατζήδες-κάποιους μακρυχωριανούς εργάτες που ήρθανε να τρυγήσουν τ΄ αμπέλια μας. Τριαντατέσσερεις, τώρα, οι «Όρθιοι» -χώρια κάτι καλαθούνες με σταφύλια Το δρομολόγιο συνεχίζεται. Πάλι ανηφόρες, κατηφόρες, γκαζώματα, φρεναρίσματα και χοροπηδήματα. Πάλι αιφνίδια στάση. Και ο πονόψυχος οδηγός επιβιβάζει, επί πιστώσει, διμοιρία οικονομικών μεταναστών. Εξήνταεπτά οι «Όρθιοι» - χώρια κάτι εύοσμα ταγάρια με ντρίλια και άρβυλα.

Όμως, απροσδόκητα, ο αριθμός των «Ορθίων» μειώνεται. Μια χαρωπή μακρυχωριανή θρονιάζει τα τέσσερα κουτσούβελα της σε γόνατα αιφνιδιασθέντων «Καθημένων».Οι προνομιούχοι «Καθήμενοι» διαμαρτύρονται αλλά ο πονόψυχος οδηγός δηλώνει, μεγαλόψυχα, ότι δεν δέχεται ρατσιστικές διακρίσεις στο λεωφορείο «Του». Κι ο διάδρομος των εξηνταεπτά «Ορθίων» αραιώνει περισσότερο. Όρνιθες και κουνέλια, καλαθούνες με σταφύλια, εύοσμα ταγάρια με ντρίλια και αρβύλα, ολόκληρα φορητά μακρυχωριανά νοικοκυριά στοιβάζονται, πραξικοπηματικά, γύρω και πάνω στα πόδια των προνομιούχων σαράντα «Καθημένων». Η γίδα παραμένει «Ορθία».

Το δρομολόγιο συνεχίζεται. Πάλι ανηφόρες, κατηφόρες, γκαζώματα, φρεναρίσματα και χοροπηδήματα. Η μηχανή κοντανασαίνει και σβήνει. Ο πονόψυχος οδηγός συνιστά ψυχραιμία και υπενθυμίζει στους προνομιούχους σαράντα «Καθημένους» ότι τα ψιλά γράμματα του εισιτηρίου τους επιβάλλουν «εν περιπτώσει εκτάκτου ανάγκης». να του «παράσχουν αμελητί και άνευ αμοιβής πάσαν απαραίτητον συνδρομήν», Οφείλουν, λοιπόν, ως προνομιούχοι «Καθήμενοι» να σπρώξουν το λεωφορείο μέχρι την επόμενη κατηφόρα. Φυσικά, οι μη διαθέτοντες εισιτήριο εξηνταεπτά «Όρθιοι» δεν έχουν τέτοια υποχρέωση και θα παραμείνουν –μετά των αποσκευών τους-στο λεωφορείο. Μάλιστα, για να χαμηλώσει το κέντρο βάρους του οχήματος, καλλίτερα είναι να ενθρονιστούν όλοι οι «Όρθιοι» στα κενά καθίσματα. Άλλωστε κουράστηκαν, οι δύστυχοι, μισή και πλέον ώρα «Όρθιοι». Στην θέση του θα παραμείνει, αναγκαστικά, κι ο δημοκρατικά διορισμένος-κληρονομικός συνήθως-οδηγός ως απαραίτητος για τους περαιτέρω χειρισμούς. Κάποιος τέως «Καθημένος» αποτολμά ασεβή σύγκριση με τον Συνωστισμό της Σμύρνης. Ευτυχώς, η κάτοχος της σχετικής, ιστορικής ευρεσιτεχνίας αποφεύγει τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Αυτήν την στιγμή που γράφεται το παρόν, οι προνομιούχοι σαράντα «Καθήμενοι» εξακολουθούν να σπρώχνουν το λεωφορείο ενώ, ταυτόχρονα, ο πονόψυχος οδηγός επιβιβάζει, τζάμπα και σωρηδόν, κάθε διερχόμενο πεζοπόρο. Άσε που λεηλατούν, τώρα, τους τέως «Καθημένους» κι οι απλήρωτοι βενζινάδες. Και που ο νεαρός, πονόψυχος οδηγός της επόμενης βάρδιας δήλωσε ότι αυτός θα κινεί το λεωφορείο με θαλάσσιο ύδωρ. Και ότι θα διανέμει, τζάμπα, απεριόριστα εισιτήρια απεριόριστων διαδρομών urbi et orbi.Έστω κι αν ο μόνος διαθέσιμος χώρος είναι, πλέον, το καπώ της μηχανής του λεωφορείου. Και ότι κάποιοι «άγνωατοι» πούλησαν τα λάστιχα και την ρεζέρβα. Αλλά όταν το λεωφορείο φθάσει σε πλάτωμα…

χωρίς αιδώ

ναι, σε όλα!

Ανθηροστόμου αν-οσίου

χωρίς αιδώ

ναι, σε όλα!

Ανθηροστόμου αν-οσίου

χωρίς αιδώ

ναι, σε όλα!

Ανθηροστόμου αν-οσίου

αναλογίες

ΔΙΓΕΝΗΣ ΑΚΡΙΤΑΣ

Ανθηροστόμου αν-οσίου

Ein Volk, ein Reich, ein Führer

Θωμάς Άπιστος ιστόρησε

μη του βάζετε ιδέες!

Καλή (δια βίου) Σαρακοστή

Ανθηροστόμου αν-οσίου

ave πραξίτες νομικού περιεχομένου

Θωμάς Άπιστος ιστόρησε

το κάψιμο των καρνάβαλων

31%

Ανθηροστόμου αν-οσίου

αειθαλή

Νώντα Ανάβασις

Ανθηροστόμου αν-οσίου

Εκ των Λιστάρχων Λαγκάρντ είναι και ο γνωστός μου και μη εξαιρετέος Νώντας. Καθόλου απροσδόκητο αφού θεωρείται μέγας διαπλέκτης και διαπλεκόμενος. Αλλού έγκειται το παράδοξο. Στην πράγματι μεγαλειώδη σταδιοδρομία του. Αρχικά, κλητήρας του Οικονομικού της Νομικής ταις πρεσβείες συγγενούς του Εσατζή, απεχώρησε αυτοαναγορευθείς αντισταστασιακός. Επειδή κατά την ιστορική Εξέγερση απέτυχε να διαφύγει, έγκαιρα, από το κτίριο. Βέβαια, έψησε και μερικούς καφέδες για τον Νίκο, τον Στέφανο και την Όλγα. Ο ίδιος, ελλείψει φασολάδας, γεύτηκε και ολίγο ληγμένο «Κεφάλαιο» αλλά βαρυστομάχιασε. Οι Αδελφοί Μάρξ και το Τρίο Στούτζες πολύ καλλίτεροι αλλά το Σινεάκ κλειστό. Ευτυχώς δεν τον άκουσαν οι ζηλωτές του Πατερούλη…

Έτσι, αργότερα, ως αντιστασιακός αντί για προίκα έλαβε κουμπαριά σοσιαλιστή πολιτευτή, συγγενούς ακροδεξιού κεκράχτη. Ευτυχώς, για τον Νώντα, ο σοσιαλιστής πολιτευτής δεν φιλοδοξούσε να γίνει βουλευτής ή και υπουργός. Συνεταιρίστηκε με τον κεκράχτη και άλλους τινές και, εν ονόματι του βαρήκοου Εθνάρχη, μετέτρεψαν την πευκόφυτη Μπίλιζα σε ολιγόδενδρο «Οικισμό (δήθεν) Μακεδόνων-Θρακών». Και να ο Νώντας με δυο-τρία στρέμματα και κάτι ψιλά εις ανταμοιβή καλών υπηρεσιών του-ως μεσίτη αφανών εθναρχικών συνεταίρων. Όμως, ο Νώντας είδε να τον ζώνουνε και κάτι πράσινα φίδια. Έτσι αποφάσισε, εγκαίρως, να σώσει τους συμπολίτες του από την κατάρα της καπιταλιστικής αντιπαροχής με την ευλογία της σοσιαλιστικής εργολαβίας…

Είχε κερδίσει τις εκλογές ο Δημεγέρτης με το ζιβάγκο κι εκατομμύρια αφελείς-ή και απελπισμένοι -μέθυσαν με τον άκρατο κουτελίτη της Αλλαγής. Άλλαξε κι ο Νώντας: Εισοδηματίας και Πρόεδρος Πολιτιστικού Συλλόγου. Κατάμαυρη σοσιαλιστική «Μπεμπέκα Καμπριολέ Σπέσιαλ»-δερμάτινα καθίσσματα, Χάϊ-φάϊ 500 βαττ, μπαράκι-ψυγείο, δυό μέτρα κεραία Σι-Μπι. Ο «Σιδερένιος», τσαμπούναγε-Orbi et Urbi-"ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", «Οι βάσεις φεύγουν» και άλλα ηχηρά. Αλλά, μοίραζε, αναίσχυντα, Πακέτα Ντελόρ, και κρατικά θαλασσοδάνεια σε δεκάδες χιλιάδες Νώντες. Μέλλοντες πατρίκιους και πραιτοριανούς της εκκολαπτόμενης Σοσιαλιστικής Τζαμαχιρίας του. «Τσοβόλα-δώστα άλα!»…

Λεφτά, πολλά λεφτά, Από αυτά τα λεφτά ζούσε καλά κι ο Νώντας. Με κομπολόϊ τα κλειδιά της «Μπεμπέκας», έτρεχε από σύναξη σε σύναξη για να δηλώσει υποταγή και συμπαράσταση στους μεγαλοκομματάριους. Τα βράδια άφηνε την κυρά στο σπίτι, και πήγαινε ν΄ανεβάσει το κομματικό στάτους και το κασέ του με κολλητούς και υπουργικούς παρατρεχάμενους. Παραλιακή, σκυλάδικα, πίστα πρώτο τραπέζι, επώνυμο σακάκι, σκούρο ζιβάγκο, άσπρη κάλτσα, καφέ λουστρίνι εισαγωγής, χοντρό δαχτυλίδι με φουντουκάτη πρασινόπετρα. ΛεΠά, Χριστοδουλόπουλος, ουίσκι και σαμπάνια, σπασμένα πιάτα και πατημένα γαρίφαλα, τσιφτετέλια στην πίστα και κατ’ ιδίαν με δίμετρες Σλάβες, Ξημερώματα στην Συγγρού για πατσά, πλάϊ σε πόρνες και σε τραβεστί…

Δεκαετία του 1990-ο γιος του Νώντα μεγάλωσε και τώρα είναι Λυκειόπαις. «Προοδευτικός Πολίτης» από το Γυμνάσιο, «κατέβαινε» στις σχολικές εκλογές με το κόμμα-Πρόεδρος του 15μελούς. Άξιο τέκνο του Νώντα, είχε μάθει τα κόλπα: κι είχε μερίδιο στις μίζες απ’ όλες τις σχολικές εκδηλώσεις. Μεσολαβώντας ανάμεσα σε συμμαθητές, καθηγητές, πουλμαντζήδες, πλοιοκτήτες, ξενοδόχους, εστιάτορες, σκυλαδικάδες, και νταβατζήδες. Ο γιός του Νώντα είχε εξαντλήσει και το όριο των απουσιών του αλλά, κατά σύμπτωση, κι ο Λυκειάρχης του είχε εξαντλήσει το όριο της υπομονής του. Για τους πολύ νεωτέρους του κομματάριους, που κάαααθονται ως προϊστάμενοι δευτεροβάθμιας και, παράλληλα, ..παραφροντιστηρίαζουν επικερδέστατα,

Ο Νώντας, ανάμεσα σ’ άλλα συμπλεγματικά του, είχε βαρύ καημό να πάει ο γιος του στο Κολέγιο Αθηνών, συμμαθητής με ευγενείς γόνους υπουργών, εφoπλιστάδων, μεγαλοβιομηχάνων, μεγαλοεργολάβων κλπ μεγαλουσιάνων της χώρας. Άλλωστε με ποιούς θα γίνουν, εν καιρώ, οι μπίζνες κι οι αρπαχτές- με τους συμμαθητές του, φυσικά. Τελικά, ο Δελφίνος του δεν τα κατάφερε λόγω συνωστισμού νέο-πορφυρογέννητων. Αλλά το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλα μονοπάτια. Έτσι, στις αρχές του 1990, με τα σχολικά του αγγλικούλια ο γιος του Νώντα πασαλείφτηκε Μάρκετιγκ, για δυό χρόνια, σε αμερικάνικο ιδιωτικό κολλέγιο Και επανακάμψας οίκαδε άνοιξε (κρατικοδίαιτη) διαφημιστική εταιρία. Το μαγαζί πήγε καλά από την αρχή καθώς, με παρεμβάσεις του αρχικομματάρχη, πλέον, μπαμπά του, τρύγαγε αβέρτα «Απ’ Ευθείας Αναθέσεις»-Ελληνικός Μεταξοσκώληξ 5.000.000, Τουριστική Προβολή Ξηροκαμπίας 3.500.000, Πανελλήνια Εκθέση Ζουμπάδων 2.500.0000, κ.ο.κ. Μείον, φυσικά, και τα κρύφια «κατιτιίς» των αναθετόντων-«Είπαμε να πάρει ένα δωράκι αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια»…

Από δεκαετίας, ακόμη και ο Νώντας καταδέχεται μόνο μείζονες κολλεγιές με κορυφαίους γαλαζοπράσινους-έστιν ότε και με ετερόχρωμους λαδιάρηδες. Όμως, δεν ήθελε να συνεταιριστεί και με (παρα)εφοριακούς, (παρα)δικαστικούς και λοιπούς άπληστους παραδόπιστους. Γι αυτό ο στόλος των αμαξιών του, η μαιζονέτα των δισχίλιων τετραγωνικών, το παλατάκι που αγόρασε για την Σλάβα οδαλίσκη του και πολλά άλλα, ανήκουν σε Παρόχθιες Εταιρίες του. Το ίδιο και το εικοσάμετρο σκάφος του που λικνίζεται στην Μαρίνα Γλυφάδας. Αγορασμένο με ό,τι περίσσεψε από το κόλπο του Χρηματιστηρίου, τα Ολυμπιακά Έργα, το Σι Φορ Άι, τα λοξά υποβρύχια, τα μοναστηριακά, τα δομημένα και τα λοιπά σεμνά και ταπεινά.

Αυτές τις μέρες ακούστηκε, ανάμεσα σ’ άλλα, ότι ο πρώην κλητήρας κι ο γιός την κάνουν, με μικρά βηματάκια, κατά Νότια Αμερική μεριά-στο Χάρβαρντ τους πρόλαβαν άλλοι. Όχι, βέβαια, γιατί πτοήθηκαν επειδή κληρώθηκαν στα θηρία ελάχιστοι απρόσεκτοι πατρίκιοι. Ο Νώντας διαθέτει ατράνταχτη ασυλία λόγω συνενοχής εξοχότατων συνδαιτυμόνων. Όμως, αυτή η ασυλία δεν θα τον διέσωζε από τα αναπόδραστα επακόλουθα της εκ προμελέτης τροϊκανής θηριωδίας. Γιατί το 95% των πληβείων ναι μεν νανουριζόταν, μέχρι τώρα, με τα πρωϊνάδικα και σκυλάδικα εξωνημένων καναλιών, «αλλά τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια»…

«με την εγγύηση

του ελληνικού δημοσίου»

Ανθηροστόμου αν-οσίου

το Καρναβάλι των Πατρ(ώ)ων

τα Μπουρμπούλια

Ανθηροστόμου αν-οσίου

μη του βάζετε ιδέες!

Αξιοποίηση Κοινοχρήστων

Ανθηροστόμου αν-οσίου

Η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου από την ΤρΩϊκα, ενέβαλε στον μόνιμο επί αμοιβή, ένοικο διαχειριστή της πολυκατοικίας μας κύριο Γ. ΜνημονιΑδη μεγαλειώδες project. Την πώληση του ανελκυστήρα μας σε ιδιώτες επενδυτές. Έτσι, κατά υπολογισμό του, κάθε διαμέρισμα θα είχε μέσο διμηνιαίο κέρδος ίσο με τα 80% του χαρατσιού του και, με ανάλογη οικονομία κατανάλωσης ενέργειας ,το πρόσθετο bonus αποφυγής συσκότισής του από την ΔΕΗ.

Στην άμεση, αυθημερόν επικύρωση της απόφασης από την Γενική Συνέλευση, συνέβαλλε και η θεσμική απουσία των συνιδιοκτητών και των ενοίκων. Μάλιστα, «λόγω του επείγοντος», δεν προκηρύχτηκε σχετικός διαγωνισμός αλλά προκρίθηκε από τον κύριο Γ. ΜνημονιΑδη, η άμεση, απ΄ευθείας πώληση του ανελκυσστήρα, αντί 1000 ευρώ, στον επί θυγατρί έφεδρο πιτσαδόρο γαμπρό του. Το πωλητήριο προέβλεπε ισχύ, εν προκειμένω, του Βρετανικού Δικαίου και «αναπροσαρμόσιμο τέλος χρήσης 0.10 ευρώ ανά άτομο και διαδρομή».

Στο πρώτο δίμηνο της λειτουργίας του «αξιοποιημένου» ανελκυστήρα και με την προσδοκία χαμηλότερων Κοινοχρήστων, όλοι οι ένοικοι κατέβαλαν ευχαρίστως το «αναπροσαρμόσιμο τέλος χρήσης 0.10 ευρώ ανά άτομο και διαδρομή». Βέβαια, περισσότερο ευχαρίστως εισέπραττε τα δεκάλεπτα ο τέως πιτσαδόρος, ιδιοκτήτης του ανελκυστήρα. Εισέπραξε και μερικά φάσκελα γρουσούζηδων επισκεπτών.Αλλά συνηθισμένα τα βουνά από χιόνια-τις μούντζες του πιτσαριούχου πρώην αφεντικού του.

Όμως, περί το τέλος του διμήνου μια ιδιόχειρη, δυσανάγνωστη ανακοίνωση επιβάλει σε ενοίκους και επισκέπτες «αναπροσαρμόσιμω ταίλος χρίσις 30 λεφτά για ατομα και ζόα λογο αφξισις φόρον» Προφανώς, de jure britannica.

Περί το τέλος του δεύτερου διμήνου, ανακοίνωση έντυπη και ευανάγνωστη. Λόγω μη καταβολής της αμοιβής των συντηρητών του ανελκυστήρα επί τετράμηνο…- de jure graeca. Πάραυτα, ο διαχειριστής κύριος Γ. ΜνημονιΑδης επιβάλλει σε ιδιοκτήτες και ενοίκους ανάλογη Εισφορά Κοινωνικής Αλληλεγγύης-υπέρ του Ανελκυστηριούχου. Ένοικος αποκάλεσε τον Διαχειριστή «Προκαθήμενο Τρόϊκας Εσωτερικού». Αλλά, ατυχώς, ονομάζεται Αλέξης Καμμένος του Νικολάου και της Αλέκας…

«βγαίνει από την εντατική

πεθαίνει στον θάλαμο (sic)

Ανθηροστόμου αν-οσίου